Zdjęcie przedstawia kościół parafialny w Wielowiczu o budowie szachulcowej z około 1900 roku

Ślady egzystencji człowieka na terenie dzisiejszego Płoskowa i Wielowicza sięgają młodszej epoki kamienia – neolitu. Świadczą o tym miejscowe znaleziska archeologiczne – diorytowy toporek z asymetrycznym ostrzem oraz motyka kamienna.

Po raz pierwszy w dokumentach nazwa Wielowicz pojawia się z roku 1288 i 1380. Prastare nazwy: Welewici, Wyelewycz, Velowice nawiązujące prawdopodobnie do wyrazu „wiele”. W XIII w. Wielowicz należał do dóbr arcybiskupa gnieźnieńskiego. W 1287 r. doszło do układu między opatem klasztoru Byszewo (k. Koronowa) Engelbertem a arcybiskupem gnieźnieńskim Jakubem, w wyniku którego Wielowicz przypadł klasztorowi w Byszewie, w ramach wymiany za inne miejscowości. Umowa ta została zatwierdzona w 1288 r. przez Przemysława II – księcia Wielkopolski. W późniejszym okresie wsie Wielowicz i Wielowiczek przeszły w ręce rodziny Wielowieckich herbu „Zaremba” o wizerunku połowy czarnego, skaczącego lwa. Wieś przeszła później w ręce Królikowskich i Skrzetuskich, którzy byli spowinowaceni z Wielowieckimi. W XVI w. Wielowicz należy już do Kostki Zebrzydowskiego.

W XVII w. istnieje już na teranie Wielowicza kościół, który poświęcony został Apostołowi Jakubowi Starszemu. Do parafii należały również Rogalin, Sośno i Wielowiczek. O miejscowym kościele parafialnym wzmiankowano w 1617 r., kiedy arcybiskup Gembicki połączył parafię Wielowicz z Wąwelnem. W 1652 r. kościół posiadał drewnianą wieżyczkę. Obecna bryła kościoła w formie konstrukcji szachulcowej wypełnionej cegłą i gliną, pochodzi z przełomu XVII i XVIII w.

W 1849 roku kościół został gruntownie wyremontowany, a także istnieje już (być może również wyremontowana lub wybudowana) drewniana dzwonnica („belkowanie do zawieszania dzwonów”), która przetrwała do 2005 r., kiedy to ks. Proboszcz Jerzy Marciniak wybudował nową - na wzór starej dzwonnicy. W październiku 1899 r. urządzono w Wielowiczu lokalny wikariat, do którego należały, oprócz samego Wielowicza i Wielowiczka, również Jastrzębiec, Rogalin i Szynwałd. Na lokalnego wikariusza mianowano w 1910 r. ks. Połomskiego, a następnie ks. Przybyszewskiego. Dzisiejszą ostateczną formę budynek kościoła otrzymał w 1910 r. po wybudowaniu wieżyczki i chóru kościelnego. Wtedy prawdopodobnie zamurowano wejście do świątyni od strony południowej, istniejące jeszcze w 1900 r.

W protokole komisji klasyfikacyjnej z 23 marca 1773 r. mowa jest o wsi Wielowicz, której liczba włók wynosi 9, w tym ½ włóki ziemi kościelnej i ½ włóki ziemi klasztornej. W 1777 r. należało do wsi 11 włók pola sołtysiego i rolniczego, 50 włók lasu dębowego i jedna karczma. Właściciele rolni płacili czynsz gruntowy w wysokości 115 talarów i 20 Sgr. oraz dostarczali 13 korców i 8 garnców (lub miarek) berlińskiej miary owsa. Każdy rolnik posiadający włóki oddawał władzy ziemskiej 3 gęsi, 6 kur i 4 mendle jaj, uprawiał całkowicie 4 morgi ziemi i zbierał z nich plon. Ponadto 6 dni woził obornik i dostarczał 2
sążnie drewna z lasu.

16 maja 1837 roku w godzinach nocnych szalał w Wielowiczu straszliwy pożar, który pochłonął trzy istnienia ludzkie, zaś ośmiu mieszkańców doznało ciężkich poparzeń. Ponadto pożar pochłonął 6 domów, 4 stodoły i 8 obór, spaliło się przy tym 13 koni, 61 szt. bydła, 360 owiec i 500 korców zboża.

W 1789 roku została założona ewangelicka szkoła, natomiast w 1861 r. wybudowano w Wielowiczu zarówno ewangelicki jak i katolicki budynek szkolny. Do szkół uczęszczały dzieci z okolicznych wsi. W szkole w Wielowiczu uczono dzieci do końca lat 90 –tych XX w. Następnie dzieci dowożono do szkół w Sośnie.

Dyrektor Franciszek Kuich z dziećmi SP Wielowicz – 1934 r.
Klasa niemiecka – rok szkolny 1928/1929 (w budynku szkolnym w Szynwałdzie – od 2015r. „Dom seniora”)
Klasa niemiecka – rok szkolny 1928/1929 (w budynku szkolnym w Szynwałdzie – od 2015r. „Dom seniora”)

Na przełomie XIX i XX wieku istniały w Wielowiczu również organizacje społeczne. 31 sierpnia 1885 r. założono tutaj związek rolniczy, a ok. 1917 r. istniało także towarzystwo śpiewacze „Cecylia”. Kroniki notują, że w 1919 roku w Wielowiczu zorganizowano wiec, w którym blisko 400 osób manifestowało chęć przyłączenia powiatu złotowskiego do Polski.

Wielowicz w okresie międzywojennym był stolicą gromady (gminy), podobnie jak po II wojnie światowej. Funkcjonowała tutaj Gromadzka Rada Narodowa jako przedstawicielstwo ówczesnej władzy ludowej (obecnie nieruchomość nr 27) oraz milicja (obecnie nieruchomość nr 21 i później nr 34). W skład gromady Wielowicz weszły wsie: Szynwałd, Wielowicz (z Roztokami), Rogalin i Płosków.

Budynek urzędu i biblioteki
Gromadzka Rada Narodowa do końca 1968 r., a przedtem budynek poczty. Obecnie część budynku zajmuje biblioteka.

1 stycznia 1969 r. uległa likwidacji gromada Wielowicz, która włączona została w całości do gromady Sośno, a od 1 stycznia 1973 roku Płosków i Wielowicz wchodzą już w skład gminy Sośno, powstałej z połączenia gromady Sośno i Wąwelno.

Ważnym wydarzeniem dla wsi była jej elektryfikacja, która miała miejsce pod koniec lat 50 – tych XX w. Wodociąg w Wielowiczu wybudowano w latach 70 – tych,  natomiast na wybudowaniu (Wielowicz – Góry) w połowie lat 90 – tych XX w. W Płoskowie wodociąg powstał w 2009 r.